Το CLINTEL (Climate Intelligence) πραγματοποίησε προκαταρκτική επισκόπηση της περίληψης του Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) του ΟΗΕ για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής (SPM) της έκθεσης AR6 WGI (για τη Φυσική Επιστήμη) που εκδόθηκε (πρόσφατα). Φαίνεται ότι η έκθεση SPM είναι, όπως και προηγούμενες εκθέσεις, επιρρεπής σε υπερβολικές εκτιμήσεις δεδομένων και έτσι παρέχει μικρή αντικειμενική βάση για τη χάραξη κλιματικής πολιτικής.
Παραδόξως, οι επιστήμονες του κλίματος από τους κύκλους του IPCC μόλις την περασμένη εβδομάδα παραδέχτηκαν ότι η νέα γενιά AR6 των κλιματικών μοντέλων είναι «υπερθερμασμένες» και ως εκ τούτου πολύ ανησυχητικές. Αυτή η αποδοχή (από κύκλους του IPCC) εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία των προγνωστικών της θερμοκρασίας των μοντέλων του IPCC της προηγούμενης γενιάς στην έκθεση AR5 του 2014, η οποία χρησιμοποίησε ένα εξαιρετικά υψηλό σενάριο εκπομπών RCP8.5, συχνά ακατάλληλα προβαλλόμενο ως μια συνηθισμένη περίπτωση και χρησιμοποιείται για την προώθηση ακραίας κλιματική δράσης.
Ανεξάρτητες παρατηρήσεις είχαν ήδη δείξει ότι τα μοντέλα CMIP5 ήταν πολύ ευαίσθητα στις αυξήσεις αερίων του θερμοκηπίου, πιθανώς κατά δύο φορές. Ο συνδυασμός υπερβολικά υψηλής κλιματικής ευαισθησίας και πολύ υψηλών προβολών εκπομπών (CO2) οδήγησε σε απίστευτα υψηλές προβλέψεις θερμοκρασίας. Καθώς τα μοντέλα νέας γενιάς φαίνεται να λειτουργούν ακόμη πιο «θερμά», καθιστούν τα αντίστοιχα σενάρια AR6 πολύ λανθασμένα. Οι ίδιοι οι επιστήμονες του IPCC αρχίζουν να αμφιβάλλουν αν μπορούν να εμπιστευτούν τα μοντέλα τους ως μέσο χάραξης κλιματικής πολιτικής. «Κατέστη σαφές το τελευταίο διάστημα ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτήν την παραδοχή» δήλωσε ο Gavin Schmidt, Διευθυντής του Ινστιτούτου Goddard της NASA για Διαστημικές Μελέτες, στο διάσημο περιοδικό Science. Ο κ. Schmidt είπε επίσης: «Καταλήγουμε με αριθμούς – ακόμη και βραχυπρόθεσμα – που είναι παράλογα τρομακτικοί – και λάθος».
Τα νέα σενάρια αύξησης της θερμοκρασίας έως και 5 ° C από το 1850 έως το 2100 δεν συνάδουν με την παρατηρούμενη τάση θέρμανσης κατά περίπου 0,15 ° C ανά δεκαετία, υποδηλώνοντας περαιτέρω άνοδο μόλις 1,2 ° C έως το 2100.
Η γραφική παράσταση του μοντέλου SPM των παγκόσμιων θερμοκρασιών τα τελευταία 2000 χρόνια εμπνέει λίγη εμπιστοσύνη στο ότι δεν σημειώνει τις Ρωμαϊκές και Μεσαιωνικές περιόδους θέρμανσης (με θερμοκρασίες παρόμοιες ή υψηλότερες από σήμερα) ούτε τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων (με τις πιο κρύες θερμοκρασίες αυτές τις δύο χιλιετίες ).
Η παγκόσμια μέση προβολή της στάθμης της θάλασσας έως το 2100 φαίνεται παρόμοια υπερβολική. Τα δεδομένα της παλίρροιας από το 1900 δείχνουν αύξηση 2,1 χιλιοστά ετησίως, ενώ τα δορυφορικά δεδομένα 27 ετών δείχνουν 3,3 χιλιοστά ετησίως. Η λήψη του υψηλότερου αριθμού συνεπάγεται μόνο 25 εκατοστά περαιτέρω άνοδο έως το 2100.
Οι γενικευμένοι ισχυρισμοί της έκθεσης SPM του IPCC για αυξημένη συχνότητα και ένταση ακραίων καιρικών φαινομένων φαίνονται ασύμβατοι με προηγούμενες αναφορές του IPCC. Η βάση γι’ αυτούς τους ισχυρισμούς, ιδίως για αυξημένες ξηρασίες, θα αξιολογηθεί περαιτέρω στην ανάλυσή μας για την πλήρη έκθεση WGI. Πολλές τρέχουσες ανεξάρτητες παρατηρήσεις δείχνουν ότι στο παρελθόν, στην πραγματικότητα υπήρξε μεγαλύτερη συχνότητα ακραίων καιρικών φαινομένων.
Το CLINTEL υποστηρίζει με συνέπεια ότι, ενώ το κλίμα αλλάζει, εν μέρει λόγω ανθρωπογενών επιδράσεων, δεν υπάρχει κλιματική κρίση και ότι η κλιματική πολιτική θα πρέπει να βασίζεται σε συνετή οικονομικά αποδοτική προσαρμογή και όχι σε μη προσιτό αναποτελεσματικό μετριασμό. Η νέα έκθεση SPM παρέχει λίγα αντικειμενικά στοιχεία για να αλλάξουν αυτές οι ισχυρές θέσεις.
Η δήλωση του CLINTEL στα Αγγλικά εδώ